Czy sto lat po śmierci Stanisława Wyspiańskiego jego twórczość może czymkolwiek jeszcze zaskakiwać?
Przecież każdy czytał Wesele, każdy zna z podręcznikowej reprodukcji jego Macierzyństwo... Wydaje się jednak, że za tymi pomnikowymi dziełami, których analizie i interpretacji poświęcono dziesiątki naukowych tomów, często ginie człowiek – geniusz ze swymi uczuciami, marzeniami, pasjami, obsesjami, kompleksami. To właśnie o nim opowiada niniejsza książka.