"Nasz człowiek w Hawanie" (1958) - powieść zaliczana do najciekawszych utworów tego pisarza - jest dla jego twórczości niezmiernie charakterystyczna. Intryga fabularna przypomina wręcz powieść szpiegowską, choć jednocześnie jest sarkastyczną drwiną ze "spiskowej teorii dziejów". Raporty wywiadowcze wysyłane z Kuby do centrali okazują się nie mieć żadnego pokrycia w rzeczywistości, a prorocze nieomal przestrogi pisarza przed poleganiem na takich doniesieniach uzyskały w rok po ukazaniu się książki swoiste potwierdzenie w castrowskim przewrocie, jaki się na Kubie dokonał. A miłość? "Nasz człowiek w Hawanie" jest przejmującym hymnem na cześć uczucia nie liczącego się z żadnymi zakazami ani konwencjami.