Wielcy ludzie, znani z podręczników historii, których wizerunki dumnie spoglądają na maluczkich z cokołów, wbrew powszechnemu mniemaniu nie byli herosami ze spiżu. Wręcz przeciwnie, byli istotami ludzkimi, którym nieobce były drobne grzeszki czy zwyczajne słabostki, mieli też swoje większe lub większe, skrzętnie skrywane sekrety i tajemnice, których ujawnienie mogłoby narazić na uszczerbek ich wizerunek w oczach opinii publicznej. To spostrzeżenie dotyczy zwłaszcza ludzi sprawujących władzę, a zwłaszcza monarchów, którzy jako pomazańcy Boży musieli szczególnie dbać o swój wizerunek.