Ze wstępu Daniela Kalinowskiego: Jan Ernest Benno (Johann Ernst Benno, właściwe nazwisko: Benike) - ur. 12 czerwca 1777 w Karlinie, zm. 19 kwietnia 1848 roku w Koszalinie - to niemiecki pisarz, poeta i historyk działający od lat 20. do połowy 40. XIX wieku na ówczesnym Hinterpommern, dzisiejszym Pomorzu Środkowym. Uczęszczał do szkół w Karlinie i Gryficach oraz do gimnazjum w Berlinie. Brał udział w wojnach napoleońskich 1813/1814 roku jako huzar pod dowództwem von Blüchera, m.in. stacjonował jako wachmistrz w Sławnie. Był urzędnikiem w Stargardzie Szczecińskim, później w Koszalinie. Pisał utwory, które można dzisiaj określić mianem literatury nastrojowo-domowej i historyczno-patriotycznej. Opublikował ich w czasie swego życia niemało, gdyż w oryginalnych wydaniach z XIX wieku to ponad 3 tys. stron druku. [...] Szczególnie ciekawa dla polskiego czytelnika jest powieść historyczna Róg strażniczy z Koszalina, która dotyczy najdawniejszej i jeszcze słowiańsko-germańskiej historii Pomorza Środkowego. [...] Wysoce znaczący jest tytuł powieści Benna. W początkowych partiach powieści dźwięk rogu był wedle narratora wenedzkim (słowiańskim) sygnałem panowania nad okolicą, świadczył o dzikich polowaniach, tajemniczych mieszkańcach lasów i w generalnym znaczeniu przejmował grozą. W najbardziej drastycznych scenach tej części powieści dźwięk róg zapowiadał przemoc, dzikość, nawet śmierć, którą siali pradawni Słowianie. W ostatnich jednak partiach powieści róg staje się sygnałem strażniczym, znamieniem panowania kultury niemieckiej, która potwierdza swą obecność na zajętych ziemiach. Unoszący się nad pobliskim terytorium dźwięk uspokaja niemieckich mieszkańców, świadcząc już nie o słowiańskiej, ale o rodzimej dla nich przestrzeni. Pojawia się wszakże jeszcze jeden, współczesny kontekst tytułu utworu...