Trzy opowiadania składające się na ten niewielki zbiorek to niezwykle ciekawa próba przełożenia języka malarskiego Matisse`a na język prozy. Mogą być one także traktowane jako utwory samoistne, dla których twórczość słynnego artysty, na różne sposoby w książce obecna, stanowi jedynie kompozycyjną klamrę. Fabuła każdego opowiadania koncentruje się wokół pozornie niewinnego epizodu z życia współczesnej kobiety. Każde opowiadanie jest urocze, zabawne, stonowane, choć zaskakujące, odmalowane w ciepłych barwach, właśnie jak obrazy Matisse`a, będące, wedle słów malarza, "wytchnieniem, uspokojeniem mózgu, czymś podobnym do ciepłego fotela, w którym odpoczywamy po fizycznym zmęczeniu". Ale i z każdego opowiadania, podobnie jak z obrazów wielkiego Francuza, wyziera niedostrzegalna groza ludzkiej egzystencji.||