Do paskudnego bloku na Bródnie wprowadza się dwoje młodych ludzi, świeżo poślubieni Agnieszka i Robert, którzy przyjechali do stolicy z prowincji, by zacząć lepsze życie. Ich pierwszy dzień w nowym miejscu nie zaczyna się jednak zbyt dobrze: na zalanej krwią klatce schodowej leży człowiek bez głowy... Ale to dopiero początek koszmaru. Groza narasta, aż w końcu blok dosłownie zamyka się, więżąc wewnątrz bezradnych mieszkańców. Czy to tylko zbiorowa histeria, czy też działa ciążąca na tym miejscu klątwa? Zagadkę usiłuje rozwikłać trójka bohaterów: Agnieszka, której mąż ulega mrocznym siłom czającym się w bloku, dziennikarz alkoholik Wiktor, który zmaga się z własną traumatyczną przeszłością, i skłócony z rodzicami maturzysta Kamil. Czego dowiedzą się o strasznym domu i o samych sobie? Powieść Zygmunta Miłoszewskiego pełna jest demonicznych postaci i grozy czającej się tuż pod powierzchnią banalnej rzeczywistości. Przewrotny niczym u Bułhakowa czarny humor, starannie budowana atmosfera, żywe tempo, doskonałe obserwacje z życia osiedlowej społeczności sprawiają, że Domofon łączy w sobie cechy horroru, nastrojowej opowieści grozy i barwnej powieści obyczajowej. Miłoszewski najwyraźniej jest miłośnikiem horrorów. W "Domofonie" znaleźć można wiele patentów i motywów „pożyczonych" od innych autorów tego rodzaju produkcji (wskazówką jest chociażby motto wzięte z "Lśnienia" Stephena Kinga). Warszawskiemu pisarzowi udało się jednak złożyć z nich oryginalną i spójną powieść. Robert Ostaszewski, „Gazeta Wyborcza" Miłoszewski pokazuje, że nie trzeba posoki i flaków, by solidnie nastraszyć odbiorcę. Rozpisana na czterech stronach jazda windą przeraźliwie wciąga i odpycha zarazem, nocne koszmary bohaterów emanują niewypowiedzianą makabrą. Paradoksalna pustka bloku, gdzie „z każdej strony ktoś siedzi za ścianą", staje się naturalną przestrzenią grozy, czającej się za załomem piwnicznego korytarza czy po prostu piętro wyżej. Dawid Juraszek, www.esensja.pl "Domofonu" nie powstydziłby się sam Graham Masterton czy Edgar Alan Poe. W debiucie Miłoszewskiego nie brakuje makabrycznych odkryć (człowiek bez głowy w windzie), podejrzanych lokatorów, sennych koszmarów, dziwnych odgłosów czy zapachów. Słowem - różnych bardzo tajemniczych zjawisk... www.independent.pl