Zofia Turowska zastrzega, że "to, co napisała Agnieszka Osiecka, jest w tej książce najważniejsze." To prawda. Książka "Agnieszki. Pejzaże z Agnieszką Osiecką" składa się przede wszystkim z cytatów z Agnieszki Osieckiej. Pochodzą one z bardzo różnych publikacji, ale są też takie, które światło dzienne ujrzały po raz pierwszy. Autorka skorzystała bowiem z archiwum poetki, które złożono w depozyt warszawskiemu Muzeum Literatury (listy, pamiętniki, zapiski, wiersze, piosenki). Myślę, że dla kogoś, dla kogo twórczość Agnieszki Osieckiej jest ważna (dla mnie), czymś niezwykłym może być przeczytanie jej pamiętnika z 1945r. (miała wtedy 9 lat), a potem prześledzenie całego jej życia z jej perspektywy.
Ta ksiązka napisana została z sympatią, a może nawet z miłością do Agnieszki Osieckiej. Nie ma w niej nic sensacyjnego, nic, co mogłoby zburzyć obraz nadwrażliwej, trochę nieszczęśliwej, trochę zagubionej, nierozstającej się z piórem dziewczyny-poetki. Ale mnie to nie przeszkadza, dlatego "Agnieszki. Pejzaże z Agnieszką Osiecką" przeczytałam z dużą przyjemnością, przesłuchując przy okazji, po raz kolejny, "Pięć Oceanów"...